Mgr teologii (UŚ), lat 57, 3 dzieci, święcenia diakonatu: 23 września 2015 r. w Tychach, parafia pw. św. Ojca Pio w Tychach Mąkołowcu, e-mail: tychy58@gmail.com.
Pragnę przedstawić relację z moich świeceń diakonatu, które z pewnością były jednym z najważniejszych wydarzeń w moim życiu.
Moje święcenia diakonatu odbyły się 23 września 2015 r. na terenie parafii pod wezwaniem św. Ojca Pio w Tychach Mąkołowcu. Uroczystość miała miejsce w kaplicy przy budującym się kościele parafialnym, a liturgii przewodniczył, homilię wygłosił i święceń udzielił mi biskup pomocniczy archidiecezji katowickiej Marek Szkudło. Biskupowi w koncelebrze towarzyszyło kilkunastu księży i dwóch diakonów stałych. Wśród gości byli również księża z diecezji opolskiej, profesorowie ze Studium Formacyjnego do Diakonatu Stałego. Kaplica była wypełniona przez rodzinę diakona i licznych parafian.
Parafii patronuje święty, który w zupełnie nieświadomy i nieoczekiwany sposób pojawiał się w moim życiu. Najpierw – kiedy 23 września 1990 r. zostałem ustanowiony nadzwyczajnym szafarzem Komunii św., a potem, kiedy w 2007 r. dowiedziałem się. że patronem naszej nowo powstającej parafii będzie św. o. Pio. Minęło kolejnych 8 lat i we wspomnienie tego kapucyna zostałem wyświęcony na diakona stałego.
W homilii bp Marek Szkudło mówił o posłudze diakona Bogu i ludziom, a zwłaszcza najbardziej potrzebującym. Najlepszym przykładem takiego posługiwania pozostanie sam Chrystus. Biskup powiedział m.in.:
„Chciałbym ci życzyć, Tadeuszu, abyś uobecniał troskę Jezusa o człowieka. Bo On nie przestaje wołać, jak słyszeliśmy w dzisiejszej ewangelii: „przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście a Ja was pokrzepię”. I niech ta Twoja posługa zawsze się zaczyna od najbliższego ci środowiska, od rodziny, a potem wszędzie tam, gdzie Bóg cię pośle, czy wobec tych, których postawi na twojej drodze życia. Dziel się wiarą, która niech zawsze wyraża się w posłudze miłości, i staraj się czerpać siłę z Jezusa, który mówi: „uczcie się ode mnie”.
Zaraz po Mszy św. nagrane zostały wypowiedzi przez reportera Radia eM kilku bliskich osób nowo wyświęconego diakona. Pięknie powiedział m.in. proboszcz parafii, ks. Dariusz Gadomski:
„Parafia jest w budowie, a tylko jeden ksiądz, który ma wszystkie sprawy duszpasterskie i budowlane na głowie, dlatego pragnę — nie chcę, aby zabrzmiało to za prosto — aby wszystko, co będzie możliwe i w czym będę mógł skorzystać z pomocy i uprawnień Tadeusza, było wykonywane, Nie chodzi tylko o to, aby mnie było lżej, chodzi o to, ażeby ludzie mogli też z tego skorzystać.”
Mam w Bogu nadzieję, że będę wypełniał wszystkie moje zobowiązania. Niewątpliwą pomocą będzie moja rodzina, co potwierdziła w wywiadzie żona Stefania:
„My, jako rodzina, będziemy Tadeusza wspomagać i wspierać modlitwą. Dużo nam daje wspólna modlitwa. Mąż stara się wstać wcześniej rano, zwłaszcza jak ja muszę wcześnie iść do pracy, żeby wspólnie odmówić modlitwę. Wieczorem też wspólnie odmawiamy modlitwę. I jeżeli jest taka możliwość, to nasze już dorosłe dzieci biorą w niej udział. To daje siłę i moc. Buduje całą rodzinę i daje moce duchowe na chwile trudne w życiu, jakie, niestety, każdego spotykają.”
A najmłodsza z trójki dorosłych naszych dzieci, Maria, podzieliła się taką refleksją:
„Tata daje nam swoje świadectwo wiary poprzez służbę w Kościele, zwłaszcza rozdawanie Komunii św. Myślę, że to dzisiejsze wydarzenie tylko wzmocni naszą wiarę. Jesteśmy taką typową rodziną, trzymamy się blisko siebie; wiadomo, że zdarzają się kłótnie, ale dzięki wierze zawsze potrafimy szybko dojść do porozumienia i zacząć na nowo żyć razem w rodzinie.”
Ten krótki radiowy wywiad trafnie zakończył ks. proboszcz Dariusz Gadomski:
„To jest świadectwo dojrzałości, to jest świadectwo pragnienia bycia blisko Boga i pragnienia służenia drugiemu człowiekowi, bycia dla drugiego człowieka. Myślę, że to zostawia ślad, kiedy jest obok nas człowiek, który daje takie świadectwo. To nie może pozostać bez śladu.”
(Tekst został opublikowany w czasopiśmie DIAKON nr 12-13/2015-2016)